Geta foreldrar treyst ráðgjöf sóttvarnarlæknis eftir covid?

Rannsóknargrein frá 2011 leiðir sterkar líkur að orsakasambandi barnabólusetninga og ungbarnadauða. Af hverju hafa þá barnabólusetningarnar ekki verið endurskoðaðar kann einhver að spyrja? Að tækifærið hafi ekki verið notað fyrir 13 árum til að endurskoða bólusetningarnar gerir að engu vonir um að fyrirkomulagið verði endurmetið í dag. Frá því 2011 hefur lyfjaiðnaðurinn náð að tryggja stöðu sína í alþjóðlegu umhverfi svo kyrfilega að vonlaust er að hrófla við fjárhagslegu hagsmununum sem undir liggja. Hafi einhver efast er staðan ljós eftir reynsluna af covid bóluefnunum og ítökum lyfjaframleiðenda í WHO.

Í greininni er m.a. fjallað um bólusetningar barna við kíghósta, barnaveiki og stífkrampa (sprautað 3 mánaða, 5 mánaða, 12 mánaða, 4 ára og 14 ára). Bóluefnin þrjú eru gefin í einni sprautu í hvert sinn. Fyrir tilkomu barnabólusetninganna var vöggudauði (sudden infant death syndrome) svo sjaldgæfur að hann var ekki nefndur í tengslum við dánarorsakir ungbarna. Upp úr 1960 er farið að mæla með og ætlast til bólusetningum barna gegn kíghósta, barnaveiki, stífkrampa, mænusótt, mislingum, hettusótt og rauðum hundum. Stuttu síðar eða 1969 er farið að nefna vöggudauðann (SIDS) sem nýtt læknisfræðilegt fyrirbæri. 1973 er vöggudauði skilgreindur formlega í dánarmeinaskrá.